شناخته شده ترین اشکال امنیت بیومتریک، اثر انگشت و اسکن عنبیه می باشد. علاوه بر این، تشخیص چهره و تشخیص الگوی رگ هر دو انگشت و کف دست نیز در حال افزایش است. در این مقاله، مزایا و معایب همه این فرم ها را بررسی خواهیم کرد.
1.تشخیص اثر انگشت
شناسایی مبتنی بر اثر انگشت شامل نگاه کردن به سطح انگشت برای ویژگی‌های خاص آن طبق الگوی خطوط است. اتصالات، نقاط انتهایی و جزایری که این الگوی خط را تشکیل می دهند، به عنوان یک تصویر ذخیره می شوند.
از معایب یک تصویر با ویژگی های خارجی این است که می توان آن را تکرار کرد. حتی اگر به صورت رمزگذاری شده ذخیره شود. یک تصویر یک تصویر باقی می ماند بنابراین می توان آن را مقایسه کرد، پس از آن می توانید اساساً همان کد را ایجاد کنید در واقع"جعل" اثر انگشت در حال حاضر با فناوری نسبتاً پایین امکان پذیر است. نکته آخر اینکه، انگشتی که برای تشخیص ارائه می شود، دیگر لزوماً نیازی به اتصال به بدن ندارد…
همچنین الگوهای خطی وجود دارند که به قدری مشابه هستند که در عمل منجر به ضریب خطای بالای تشخیص می شوند. علاوه بر این، با افزایش سن یا در نتیجه کاری که انجام می دهید اثر انگشت می تواند از بین برود در نتیجه، ممکن است برخی از اثر انگشت ها شناسایی نشوند و یا حتی ممکن است ثبت نشوند. همچنین یک بیماری ارثی شناخته شده وجود دارد که باعث می شود افراد بدون الگوی خط انگشت متولد شوند.
از سوی دیگر، شناسایی مبتنی بر اثر انگشت در حال حاضر برای عموم مردم شناخته شده، بنابراین این روش توسط بسیاری از کاربران مورد استفاده قرار می گیرد. اما مراقب باشید: تفاوت‌های کیفی عمده‌ای بین سیستم‌های مختلف تشخیص اثر انگشت وجود دارد، با نرخ پذیرش و رد کاذب بسیار متفاوت.
جعل بیومتریک در واقع ارائه یک بیومتریک جعلی برای شناسایی یک شخص به عنوان شخص دیگرمی باشد . این می تواند چیزی شبیه اثر انگشت تقلبی یا لنز تماسی با الگوی عنبیه جعلی باشد. جعل یک خطر خاص برای اشکال بیومتریک بر اساس ویژگی های خارجی سطحی ایجاد می کند.
2.تشخیص چهره
تشخیص چهره به میزان تطابق قسمت‌های صورت از نظر شکل، موقعیت و مکان می‌پردازد. گاهی اوقات این شامل توجه به ویژگی های سطحی مانند پوست نیز می گردد.
استفاده از تشخیص چهره برای اهداف امنیتی از به کارگیری فناوری تشخیص چهره ناشی می‌شود( جستجوی چهره‌ها در تصاویر پیچیده‌تر، که ممکن است دارای چند چهره باشد) از آنجایی که این فناوری در سال های اخیر به طور قابل توجهی توسعه یافته، یک نامزد اصلی برای تشخیص از راه دور است. یکی دیگر از نکات مثبت این تکنیک «شناسایی منفی»یا حذف چهره است. این امر اسکن جمعیت را برای افراد مشکوک بسیار آسان تر می کند.
با این حال، تشخیص چهره نیز معایب خود را دارد. به عنوان مثال، این تکنیک معمولاً روی خود صورت متمرکز می شود، یعنی از روی خط مو و این معمولا مستلزم نگاه مستقیم به دوربین برای فعال کردن تشخیص است. اگرچه این فناوری هنوز در حال توسعه است، اما سطح امنیت و دقت آن با اسکن عنبیه یا تشخیص الگوی رگ قابل مقایسه نیست.
3.اسکن عنبیه
در اسکن عنبیه، یک اسکنر ویژگی های منحصر به فرد عنبیه را بررسی می کند و سپس آن را به یک کد رمزگذاری شده تبدیل می کند. اسکن عنبیه به عنوان یک تکنیک امنیتی بسیار خوب شناخته می شود به خصوص اگر با استفاده از نور مادون قرمز انجام شود.
با این حال، یک مشکل رایج در پیاده سازی این فناوری مقاومت کاربر است. تعداد کمی از افراد اسکن چشمان خود را بسیار آزاردهنده می دانند مخصوصا افراد مبتلا به بیماری های چشمی که با پرتو نور در چشمان خود احساس ناراحتی می کنند. علاوه بر این، فرد باید وضعیت خاصی را برای اسکنر اتخاذ کند تا عنبیه را بتواند براحتی بخواند، که همین امرمی تواند باعث ناراحتی فرد شود. بهداشت نیز اغلب به عنوان یک اعتراض توسط افراد مطرح می شود، بطوریکه بسیاری از سیستم ها از کاربران می خواهند که چانه خود را روی نگهدارنده قرار دهند. همان نگهدارنده ای که قبلاً توسط افراد زیادی استفاده شده است.
4. تشخیص الگوی رگ انگشت
دراین تشخیص الگوهای رگهای نقاط انتهایی و شاخه‌های وریدهای انگشت به صورت تصویر گرفته شده، دیجیتالی شده و به یک کد رمزگذاری شده تبدیل می‌شوند. این، و این واقعیت که وریدها در سطح پوست نیستند، بلکه در زیر آن قرار دارند، بلافاصله این تکنیک را بسیار ایمن تر از شناسایی مبتنی بر اثر انگشت می کند. همچنین سریعتر کار می کند و حتی استفاده از آن آسان تر است. با این حال، روشی گران تر است.
همچنین نکته ای را که باید در نظر داشته باشید: انگشتان بسیار سرد و انگشتان مرده (مثلاً در مورد به اصطلاح سندرم رینود) با استفاده از تشخیص الگوی رگ انگشت نمی توانند به درستی خوانده شوند. اما شاید بزرگترین اشکال این باشد که این تکنیک هنوز نسبتا ناشناخته است.
5. تشخیص الگوی رگ کف دست
این تکنیک بر اساس شناخت الگوهای رگهای منحصر به فرد کف دست است. اما از آنجایی که این در نقاط مرجع حتی بیشتر از تشخیص الگوی ورید در انگشت رخ می دهد، تشخیص الگوی ورید کف دست ابزاری حتی ایمن تر و ساده تر برای شناسایی است. این تکنیک که کپی کردن آن بسیار دشوار است،البته اگر نگوییم غیرممکن است، در حال حاضر بهترین روش موجود در امنیت بیومتریک، همراه با تشخیص عنبیه در نظر گرفته می شود. اسکن کف دست سریع و دقیق عمل می کند و سهولت استفاده از آن بسیار عالی است.
کنترل دسترسی بر اساس الگوی ورید در کف دست یک سیستم بسیار امن است. در نتیجه، عمدتاً در صنایع با الزامات امنیتی بالا مانند بخش‌های دولتی، قضایی و بانکی استفاده می‌شود.